زمینه و هدف: گسترش سینوس فرآیندی فیزیولوژیک است که در سلول های رشدی سینوس های پارانازال اتفاق افتاده و به مرور سبب افزایش حجم آنها می شود که موجب ایجاد چالش هایی در فرآیند کاشت دندان و ایمپلنت می گردد. این مطالعه به منظور ارزیابی مورفومتریک سینوس ماگزیلاری توسط توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی (CBCT) انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی تصاویر CBCT 100 فرد (52 مرد و 48 زن) با میانگین سنی 45. 32±17. 41 سال در محدوده سنی 27 تا 63 سال مراجعه کننده به کلینیک رادیولوژی تخصصی دهان و فک و صورت در شهر بابل طی سال 1398 انجام شد. میزان گسترش سینوس ماگزیلاری در نمای پانورامیک لایک بر اساس میزان اکستنشن آن بر حسب اولین دندان در قدام و آخرین دندان در خلف ثبت گردید. در نرم افزار NNT در قسمت ایجاد تصاویر پانورامیک لایک ابتدا در مقاطع اگزیال نقطه شروع سینوس ماگزیلاری از سمت اکلوزال مشخص شد و ابعاد مدیولترالی به فواصل 3 میلی متر بالاتر و 3 میلی متر پایین تر اندازه گیری شد. یافته ها: بیشترین میزان پیشروی سینوس در قدام سمت راست مربوط به مزیال دندان 5 (15 درصد) و بیشترین میزان پیشروی سینوس در قدام سمت چپ مربوط به دیستال دندان 3 (15 درصد) و مزیال دندان 4 (15 درصد) بودند که تفاوت آماری معنی داری نداشتند. بیشترین پیشروی در قدام به تفکیک مربوط به دیستال دندان کانین و مزیال پرمولار اول بود. میانگین پیشروی سینوس در جهت مدیولترال 3 میلی متر بالاتر از کف بینی راست در زنان بیشتر از مردان بود (P<0. 05). جنسیت و سن با پیشروی سینوس ماگزیلاری ارتباط آماری معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: پیشروی سینوس ماگزیلاری در راست و چپ و همچنین در مردان و زنان در سنین متفاوت به طور تقریبی برابر بود.

زمینه و هدف: کانال اینفرااوربیتال (Infraorbital Canal: IOC) در کف اوربیت قرار دارد که به فورامن اینفرااوربیتال واقع در زیر ریم اوربیت خاتمه می یابد. IOC یک شاخص آناتومیک مهم برای بیحسی های موفق در دندانپزشکی و نیز جراحی های دهان و فک و صورت است. این مطالعه به منظور ارزیابی موقعیت و اندازه های IOC براساس توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی (CBCT) انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی تصاویر CBCT 250 فرد (105 مرد و 145 زن) با میانگین سنی 36. 14±17. 7 سال مراجعه کننده به کلینیک رادیولوژی تخصصی دهان و فک و صورت در شهر بابل طی سال های 1400 لغایت 1401 انجام شد. سه نوع مسیر مختلف IOC از سقف سینوس شامل قرارگیری کامل کانال در سقف سینوس ماگزیلا (نوع یک)، قرارگیری کانال در زیر سقف سینوس ماگزیلا (نوع دو) و معلق بودن کانال از سقف سینوس ماگزیلا در داخل سپتوم یا لاملای سلول اتموئید اینفرااوربیتال (نوع سه) اندازه گیری شدند. همچنین زاویه بین کانال و گرو اینفرااوربیتال با سقف سینوس ماگزیلا، زاویه بین کانال و گرو اینفرااوربیتال، طول کانال و گرو اینفرااوربیتال و فاصله IOC با نقاط آناتومیک مختلف اندازه گیری شدند. فواصل IOC (میلی متر) به تفکیک جنسیت و گروه های سنی با سایر لندمارک های آناتومیک مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: به طور کلی انواع مسیرهای مختلف IOC از سقف سینوس در نوع یک 39. 4%، در نوع دو 53% و در نوع سه 7. 6% تعیین شد. میانگین فاصله IOC تا ریم اینفرااوربیتال 8. 58±1. 30 و وسط ریشه کانین 10. 16±0. 81 میلی متر، میانگین طول کانال 25. 89±2. 47 و گرو اینفرااوربیتال 5. 06±0. 58 و میانگین زاویه بین کانال و گرو اینفرااوربیتال 153. 20±3. 28 درجه تعیین گردید. به طور کلی فاصله IOC تا وسط ریشه کانین هر دو سمت چپ و راست در مردان بیشتر از زنان بود که این یافته در سمت چپ از نظر آماری معنی دار بود (P<0. 05). بین طول IOC و زاویه بین کانال و گرو اینفرااوربیتال سمت چپ با گروه های سنی ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (P<0. 05). میانگین فاصله از فورامن تا ریم اینفرااوربیتال و طول IOC متناسب با درجه برآمدگی عصب به سینوس ماگزیلاری بیشتر بود؛ اما میان انواع کانال (درجه برآمدگی عصب) با جنسیت ارتباط آماری معنی داری یافت نشد. نتیجه گیری: رایج ترین مسیر کانال اینفرااوربیتال از سقف سینوس، نوع دو بود. اگرچه شیوع نوع سه کم بود؛ اما باتوجه به خطر بالای این نوع کانال، بایستی جراحان هنگام جراحی در منطقه سینوس و اوربیت برای کاهش آسیب های احتمالی با مورفولوژی و موقعیت آناتومیک IOC آشنایی کامل داشته باشند.

زمینه و هدف: بیماری سینوس های پارانازل از شایع ترین مشکلات بیماران مراجعه کننده به پزشکان متخصص گوش و حلق و بینی می باشد. برای تشخیص صحیح نوع بیماری و تعیین محل دقیق آن علاوه بر معاینات بالینی به تصویربرداری مناسب نیازمندیم. همچنین تصویربرداری از سینوس های پارانازال برای جراحی این ناحیه نیز مورد نیاز می باشد. از میان روش های تصویربرداری رایج، توموگرافی کامپیوتری (CT) تکنیک انتخابی است که دارای مشکلات بسیاری می باشد. مهم ترین آن ها دریافت دوز بالای اشعه توسط بیمار می باشد. هدف این مطالعه مقایسه مدالیته جدید Cone Beam Volumetric Tomography (CBVT) یاCone Beam Computed Tomography ، یا Convsntional CT در ارزیابی مشکلات این ناحیه می باشد.روش بررسی: این تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی بود. از 40 بیمار مراجعه کننده به بخش گوش و حلق بینی بیمارستان امیر اعلم دانشگاه علوم پزشکی تهران که کاندید عمل جراحی اندوسکوپی سینوس FESS بودند، تصویربرداری Coronal CT و توموگرافی سه بعدی با اشعه مخروطی به عمل آمد. تصاویر CT توسط متخصص رادیولوژِی پزشکی و تصاویر توموگرافی سه بعدی با اشعه مخروطی متخصص رادیولوژی فک و صورت مشاهده و ثبت شد. متخصص گوش و حلق و بینی در حین جراحی مشاهدات خود را ثبت و اطلاعات آنالیز شد.یافته ها: در هیچ کدام از سینوس های پارانازال و در هیچ یک از مشکلات مورد بررسی، توموگرافی کامپیوتری و توموگرافی سه بعدی با اشعه مخروطی تفاوت معنی داری نداشتند (p>0.05).نتیجه گیری: توموگرافی سه بعدی با اشعه مخروطی و توموگرافی کامپیوتری در ارزیابی سینوس های پارانازال تفاوتی نداشتند و با توجه به مزایای CBVT نسبت بهCT  برای تصویربرداری این نواحی قبل از جراحی پیشنهاد می شود.

مقدمه: سینوس فرونتال تغییرپذیرترین بخش سینوس های پارانازال از لحاظ تقارن، ویژگی های آناتومیکی و درجه تکامل است. هدف از این مطالعه ارزیابی تغییرات مورفومتریک سینوس فرونتال در تصاویر توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد200 تصویر CBCT از نظر تغییرات آناتومیک مانند وجود سینوس فرونتال، تقارن سینوس، گسترش لترالی سینوس نسبت به سقف استخوان اوربیت، کنگره دار بودن، وجود سپتوم و نوع آن مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین به منظور داشتن یک معیار دقیق برای تعیین مکان رسس فرونتال در پلن کرونال، ما کریستاگالی را به سه قسمت مساوی قدامی، میانی و خلفی تقسیم کردیم و رابطه بین آنها از نظر تست های آماری t-test و Chi-square test وANOVA مورد بررسی قرار گرفت و P_ value<0. 05 معنادار تلقی شد. یافته ها: از 200مورد 113نفر مرد و 87نفر زن، با میانگین سنی 18-88سال بودند. نتایج نشان داد که در همه ی موارد سینوس فرونتال دو طرفه و113مورد (57%) ازموارد متقارن هستند. گسترش لترالی سینوس فرونتال نسبت به سقف اوربیت با جنسیت رابطه معناداری داشت بطوریکه در یک سوم خارجی، فراوانی کمتری در زنان نسبت به مردان مشاهده شد (P<0. 001). شایعترین محل رسس فرونتال در یک سوم خلفی کریستاگالی (85مورد 43%) با اختلاف معناداری بود(P=0. 012). نتیجه گیری: در این مطالعه، سینوس های فرونتال نسبتا متقارن بودند و استفاده از نشانگر آناتومیک کریستاگالی در تصاویر چند بعدی، یک روش عملی برای تشخیص سریع محل فرونتال رسس در پلن کرونال نبود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: امروزه درمان نواحی بی دندانی با استفاده از ایمپلنت ها، بسیار رواج پیدا کرده است، اما در بسیاری از بیماران که مدت بسیاری از بی دندان بودن ناحیه گذشته است، تغییر پوزیشن سینوس باعث کامپلیکیشن هایی در هنگام جایگذاری ایمپلنت می شود که برای حل آن می توان با تکنیک های مختلف، موقعیت سینوس را تا حد نیاز جابجا نمود. هدف از این مطالعه، ارزیابی فاصله ی مدیولترالی سینوس ماگزیلا با استفاده از (Cone beam computed tomography) CBCT بود. مواد و روش ها: این مطالعه ی مشاهده ای- مقطعی، از بین مراجعه کنندگان (160 بیمار) به بخش رادیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) که نیاز به تصویربرداری CBCT داشتند انتخاب شدند. برش کرونال قسمت میانی هر دندان از دست رفته، برای اندازه گیری فاصله ی مدیولترالی سینوس (عرض سینوس) انتخاب شد. در برش کرونال انتخاب شده، ارتفاع ریج باقی مانده و عرض سینوس در ارتفاع 5، 10 و 15 میلی متری از کف سینوس اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های t-test و Man-Whitney آنالیز شدند (0/05 = α). یافته ها: میامیانگین عرض سینوس در زنان در فواصل 5 و 15 میلی متری بیشتر از آقایان بود و در فاصله ی 10 میلی متری عرض سینوس در خانم ها کمتر از آقایان بود. میانگین ریج باقی مانده برای زنان و مردان به ترتیب برابر با 9/69 و 8/27 بود که نشان دهنده ی بالاتر بودن میزان ریج باقی مانده در خانم ها بود اما این تفاوت معنی دار گزارش نگردید. بیشترین ریج باقی مانده در ناحیه ی پرمولر اول بود و کم ترین میزان ریج باقی مانده در مولر اول می باشد نتیجه گیری: هر چه نواحی بی دندانی از پرمولرها به سمت مولرها می رود، شاهد عریض تر شدن سینوس هستیم و همچنین هرچه میزان ریج باقی مانده کمتر باشد، ممکن است در سطح پایین تری با سینوس مواجه شویم.

مقدمه: رادیوگرافی پانورامیک استفاده گسترده ای در دندانپزشکی به عنوان یک تکنیک غربالگری دارد. در درمان های اندودنتیک، تشخیص و ارزیابی ناحیه پری آپیکال حائز اهمیت است. بکارگیری تکنیک های پیشرفته نظیر توموگرافی کامپیوتری با دسته اشعه مخروطی (CBCT) سبب افزایش قدرت تشخیص می شود، اما بکارگیری آن باید با دقت و در شرایط ویژه انجام شود. هدف از این مطالعه مقایسه ارزش تشخیصی تصاویر پانورامیک دیجیتال با CBCT در تشخیص ضایعات رادیولوسنت آپیکالی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تصاویر پانورامیک دیجیتال و 47 CBCT بیمار (573 ناحیه اپیکال ریشه) که به کلینیک تخصصی رادیولوژی فک و صورت جهت انجام CBCT فک بالا یا پایین مراجعه نموده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. همه این بیماران نیاز به تهیه این تصاویر برای پروسه درمانی خود داشتند. بنابراینکه CBCT مربوط به کدام فک بیمار بود، دندان های همان فک در رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال توسط یک نفر متخصص رادیولوژی فک و صورت مورد بررسی قرار گرفت. بعد از ورود اطلاعات، توافق، حساسیت (Sensitivity)، ویژگی (Specificity) به صورت کلی و برای هر کدام از فکین به صورت مجزا محاسبه شد. سطح معنی داری آزمون ها 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: در CBCT، در 15.9% و در پانورامیک دیجیتال در 4.2% موارد ضایعه رادیولوسنت پری آپیکال قابل تشخیص بود. به طور کلی حساسیت روش پانورامیک 26.4% و ویژگی آن 100% بود. حساسیت در تشخیص ضایعات لوسنت پری آپیکال در فک پایین بیشتر از فک بالا بود. بر اساس آزمون Kappa میزان توافق بین روش پانورامیک با CBCT ضعیف ارزیابی شد ((Kappa=0.374.نتیجه گیری: پانورامیک با این که یک روش روتین غربالگر در فیلد دندانپزشکی می باشد، چندان در تشخیص وجود ضایعات پری آپیکال دقیق نبود. این محدودیت در فک بالا بیشتر از فک پایین بود.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

زمینه و هدف: ارزیابی ضخامت استخوان آلوئولار برای انتخاب یک رویکرد درمانی مناسب در بیمارانی که می خواهند پس از کشیدن دندان تحت درمان ایمپلنت قرار بگیرند، بسیار مهم است. هدف از این مطالعه، ارزیابی ضخامت استخوان آلوئولار فاسیال در دندان های قدامی ماگزیلا در تصاویر CBCT بود.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تصاویر رادیوگرافی مربوط به 29 بیمار (12 مرد و 17 زن) که توسط دستگاه New Tom VGi به دست آمده بود، به طور تصادفی انتخاب شد و به وسیله دو مشاهده گر به صورت مستقل از هم بررسی شد. ضخامت دیواره آلوئولار فاسیال در 5 ناحیه اندازه گیری شد: فاصله بین CEJ تا کرست ( D)، محل کرست (T1)، 2 میلی متر زیر کرست (T2)، میانه ریشه (T3) و 1 میلی متر بالای اپکس (T4). آنالیز داده ها توسط آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و T-test انجام گردید.یافته ها: اکثریت دندان های بررسی شده، دیواره آلوئولار فاسیال نازک داشتند (ضخامت کمتر از 1 میلی متر). جنسیت، فاکتور آماری معنا داری در فاصله بین CEJ و کرست استخوانی فاسیال بود.نتیجه گیری: به دنبال کشیدن دندان، تحلیل استخوان در دیواره آلوئولار فاسیال نازک رخ می دهد. یک دیواره فاسیالی نازک، نیاز به آگمنتاسیون در محل جایگذاری ایمپلنت دارد. بنابراین ارزیابی دیواره استخوانی فاسیال با استفاده از رادیوگرافی CBCT قبل از کشیدن دندان به منظور انتخاب رویکرد درمانی مناسب توصیه می شود.

مقدمه: بررسی موقعیت ریشه دندان های قدامی در استخوان الوئول جهت طرح ریزی درمان های ایمپلنت از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه ارزیابی میزان ضخامت استخوان باکال و لینگوال/پالاتال در ناحیه ریشه دندان های قدامی فکین و زاویه محور ریشه دندان ها با محور استخوان الوئول می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، اسکن های CBCT 360 دندان قدامی فک بالا و پایین درمقاطع کراس سکشنال موقعیت آپکس ریشه، زاویه محور ریشه دندان ها با محور استخوان الوئول و ضخامت استخوان باکال و لینگوال/پالاتال در 2و4و6 میلیمتری از کرست آلوئول و در ناحیه آپکس ریشه مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس داده ها توسط آزمون های آماری T-test و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت یافته ها: 28 خانم و 27 آقا با میانگین سنی 91/10± 13/ 43( 181 دندان خانم و 179 دندان آقا) مورد بررسی قرار گرفتند. در دندان های قدامی فک بالا ضخامت استخوان باکالی کمتر از پالاتالی بوده و در بانوان به طور معناداری کمتر از اقایان بوده است(0. 0001)≥ p). کم ضخامت ترین ناحیه در 4 میلیمتری از کرست آلوئول استخوان باکالی دندان لاترال فک بالا بانوان مشاهده گردید. (02/0 ± 90/0). همچنین ضخامت استخوان پالا تالی در ناحیه لترال فک بالا در بانوان بطور معنا داری بیشتر از آقایان بوده است. ضخامت استخوان لینگوال در لترال و کانین فک پایین بیشتر از ضخامت استخوان باکال بوده ودر آقایان ضخامت استخوان لینگوال به طور معناداری بیشتر از بانوان بوده است. در فک بالا موقعیت اپکس ریشه های دندان های قدامی عمدتا باکالی و در فک پایین بیشتر موارد میانی بوده است. نتیجه گیری: ارزیابی موقعیت قرار گیری فیکسچر ایمپلنت در ناحیه دندان های قدامی فک بالا با توجه به ضخامت کم استخوان باکالی در ناحیه ریشه دندان های قدامی از اهمیت بالایی برخوردار است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: هدف این مطالعه بررسی دقت CBCT در شناسایی شکستگی های افقی ریشه در دندانهای با و بدون گوتاپرکا می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه ء آزمایشگاهی بر روی 100 دندان تک ریشه فک بالا و فک پائین انجام شد. در 55 نمونه، کانال ها آماده سازی شدند. سپس شکستگی افقی ریشه بصورت تصادفی در 56 نمونه ( 29 نمونه با گوتاپرکا و 27 نمونه بدون گوتا پرکا ) ایجاد شد. نمونه ها بر روی ریم مومی مانت شدند و اسکن CBCT تهیه شد. اسکن هابوسیله دو متخصص درمان ریشه، دو مرتبه و با فاصله دو هفته بررسی شدند. اطلاعات بوسیله نرم افزار IBM SPSS 20. 0 (IBM Corp., Armonk, IL, USA) آنالیزشد. حساسیت، ویژگی، دقت، ارزش اخباری مثبت (PPV)، ارزش اخباری منفی (NPP)، (-Likelihood ratio (LR+, LR) با ضریب اطمینان 95% محاسبه شد. یافته ها: حساسیت و ویژگی برای گروه با گوتاپرکا به ترتیب 72 % و 100 % بود همچنین برای گروه بدون گوتاپرکا 89 % و 100% بود. ضریب توافق برای هر مشاهده گر در دو مرتبه مشاهده 0/034± 940/ 0و 0/028± 0/960بود(P<0. 001). توافق بین دو مشاهده گر 0/039± 0/092 بود (0. 001P<). نتیجه گیری: اسکن های CBCT دقت بالایی در شناسایی شکستگی افقی ریشه دارند و اگرچه گوتاپرکا دقت تشخیصی را می کاهد ولی تاثیر معناداری بر آن ندارد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.